En zo gaat dat met blogs...

Toevallig kwam ik op vandaag op mijn blog terecht. Laatste bericht meer dan een jaar oud. Zo gaat dat met blogs. Het project is af, de noodzaak erover te schrijven neemt af en dan verstoft je blog in een donker hoekje van het internet.

Maar is er dan niets meer te melden geweest? Integendeel. Ik denk dat het plezier dat we afgelopen jaar met onze gele bus gehad hebben zeker de bouw overtreft. Het is anders. Werken aan een project versus je oorspronkelijke doel – met een camper door Europa rijden – verwezenlijken. Ja, want dat was het doel. En de uitdaging was om daar een passende, zelfgemaakte camper voor te gebruiken. Het was een fantastisch project dat mij gevormd en veranderd heeft. Ik heb heel veel skills bijgeleerd en heb me opnieuw verbaasd over wat ik allemaal kan. Ik had het alleen nog niet opgeschreven.

Eerst maar eens de praktische kant:

• Sinds de laatste post zijn er nog een aantal modificaties aan de bus uitgevoerd. Allereerst was de bus nog niet af toen we vorige zomer op pad gingen. Er zat nog een tijdelijke tafel in en de laatste bovenrandjes met verlichting waren nog niet geïnstalleerd. In Scandinavië was die niet zo’n probleem omdat het pas erg laat donker werd. Direct na de vakantie heeft Uwcamperopmaat.nl deze aanpassingen gedaan.

• Verder heb ik nog een klein gaslek verholpen door een koppeling onder het fornuis te vervangen.

• De goedkope omvormer bleek waardeloos; de blokspanning bleek zo slecht dat de meeste apparaten het niet herkenden als wisselspanning. De laptop laadde bijvoorbeeld niet op, en dat was nou precies het apparaat waarvoor ik de omvormer had aangeschaft. Na de vakantie heb ik gelijk de oude omvormer verkocht en een nieuwe aangeschaft. Deze was een stuk duurder, maar levert ook een zuivere sinus die niet te onderscheiden is van de wisselspanning die uit het stopcontact in huis komt. Ook het vermogen van 1000W is erg prettig als je eens een zwaarder apparaat wilt aansluiten.

• Als laatste hebben we onlangs nog een fietsenrek achterop de rechter achterdeur laten zetten. Ook dit was een klusje dat ik graag overliet aan Uwcamperopmaat.nl. Voortaan kunnen we twee fietsen meenemen terwijl de achterdeuren nog gewoon open kunnen. Ik heb al een aantal keren mijn MTB meegenomen voor een tochtje en komende zomer gaan we onze stadsfietsen meenemen.

Met deze finishing touches kunnen we de camper nu helemaal af noemen.

Maar ik beschreef ook dat het mij veranderd heeft.

Tijdens dit hele project heb ik veel geleerd. Alleen al door het sowieso op te pakken. De keuze maken om een bus te kopen en die naar eigen inzicht om te gaan bouwen. Vaak blijft het bij dromen over zoiets, maar wij hebben het gewoon gedaan. Dit betekent dat je er veel tijd en geld in gaat stoppen en erop vertrouwt dat het uiteindelijk goed gaat komen. Het klinkt best groots, en dat was het ook. Achteraf is het een van de beste dingen die ik ooit gedaan heb, maar ik geef toe dat ik van tevoren en ook soms tijdens de bouw flinke twijfels gehad heb. Kan ik dit wel? Moeten we dit wel doen? De grote les die ik geleerd heb is dat je een heel eind komt met een stuk doorzettingsvermogen en je boerenverstand.

Maar ook het reizen in de camper heeft mij veranderd. De camperreis door Australië, nu 3 jaar geleden, gaf ons het ultieme gevoel van vrijheid en heeft geleid tot dit project. Ik merk nu dat het reizen, het rondtrekken met deze camper me hetzelfde gevoel bezorgt in Europa. Het zijn niet alleen de grote trektochten, maar ook juist de kleine tripjes. Even een weekendje weg omdat het lekker weer is. Gewoon overnachten op een plek omdat je geen zin hebt om dat hele stuk nog naar huis te rijden. Op die momenten voel ik me vrij en kom ik tot rust. En daarnaast geeft het me een enorme trots: deze rust geef ik mijzelf door de bus die ik zelf gebouwd heb. Als ik rondrijd, ben ik altijd trots. Als mensen goedkeurend kijken naar mijn camper, voel ik me groeien. Iedereen die er om vraagt, krijgt een even enthousiaste rondleiding, want ik ben ontzettend trots op het product dat ik afgeleverd heb.